اثربخشی پردنیزولون و ترانکسامیک اسید در پیش‌گیری از خون‌ریزی مجدد در هایفمای ناشی از ضربه

هدف: تعیین اثرات تجویز پردنیزولون خوراکی و ترانکسامیک اسید خوراکی در مقایسه با هم و در مقایسه با دارونما به منظور پیش‌گیری از خون‌ریزی مجدد در هایفمای ناشی از ضربه. روش پژوهش: مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دوسوکور شاهددار با کنترل دارونما انجام شد. تعداد 182 بیمار واجد شرایط که به دنبال ضربه غیرنافذ، دچار هایفما شده بودند؛ به طور تصادفی به سه گروه پردنیزولون (60 نفر)، ترانکسامیک اسید (60 نفر) و دارونما (62 نفر) تقسیم شدند. ترانکسامیک اسید خوراکی به میزان mg/kg 75 منقسم در سه نوبت، پردنیزولون خوراکی به میزان mg/kg 8/0 منقسم در دو نوبت و قرص دارونما روزی 3 بار در گروه‌های مرتبط تجویز شدند. وقوع خون‌ریزی مجدد طی دوره بستری، بررسی و مقایسه گردید. یافته‌ها: میزان وقوع خون‌ریزی مجدد در گروه دارونما 7/26 درصد، در گروه پردنیزولون 15 درصد و در گروه ترانکسامیک اسید 3/13 درصد بود که در گروه پردنیزولون و ترانکسامیک اسید به طور معنی‌داری کم‌تر از گروه دارونما بود (003/0 P=) ولی تفاوت بین دو گروه پردنیزولون و ترانکسامیک معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: ترانکسامیک اسید خوراکی و پردنیزولون خوراکی در پیش‌گیری از خون‌ریزی مجدد در هایفمای ناشی از ضربه، تفاوت معنی‌داری ندارند ولی هر دو نسبت به عدم درمان، ارجحیت محسوسی دارند و توصیه می‌شود که از یکی از این دو دارو استفاده شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 12، شماره 1: 69-64.